ANILAR (YENİYOL DURAĞI)

  Hiç unutamıyorum başıma bir gün öyle bir olay geldi ki... Öğrencilik hayatımın 4. yılının bahar döneminde sanırım aylardan Nisan idi. Arkadaşımı üniversite duraklarından yurda gitmesi için bindirdim ve bende kendi evime gitmek için kendi durağıma doğru yürümeye başladım. Durak dediğime bakmayın dolmuşların kalktığı bir yer var valilik binasının arkasında... Çilesiz dolmuşlarına binip yeniyol durağında iniyoruz normal durumlarda. O gün de o kadar yoğun geçmişti ki artık kafamı kaldıracak halde değilim. Bu arada çağlalar daha yeni çıkmıştı bir paket aldım ve atladım dolmuşa. Dolmuşlarda bazen muavin oluyor bazen olmuyordu. Muavin olmadığı gün araya kaynayıp ücret vermediğim olmuştur. Ne yazık ki muavin vardı ve ücretimi verdim. En arka koltukların birine geçip oturdum. Birkaç dakika sonra yanıma bir hanımefendi oturdu. Dolmuşa binenler ayakta kalmaya başladığı zaman dolmuşun hareket zamanı gelmiş demekti. Bilenler bilir malatyadaki dolmuşlarda hafif mavi veya kırmızı loş ışıklar vardır. Buna bir türlü anlam veremiyordum, hala da veremiyorum. Her neyse hem bu hafif  loş ışık hem de yorgunluğun etkisiyle oturduğum yerde kafam gidip gidip gelmeye başladı. Engel de olamıyorum. Bir ara toparlıyorum sonra bir bakmışım kafam yine gitmiş. Böyle devam ederken birden yanımdaki hanımefendiye kafamın değmesiyle irkildim. Ama nasıl bi irkilme. pardon, affedersiniz, kusura bakmayınlar havada uçuşuyor. Neyse kötü niyetli olmadığımı anladı diye düşünürken kafam patttt diye bi daha devrildi hanmefendiye. Bu sefer hiç bir şey diyemedim. Yerimden kalktım cam kenarında dikilmeye başladım. Hasanbey durağındaydık bir kaç durak sonra ineceğim diye seviniyorum bir an önce dolmuştan inmek adına. Bu arada da kendimden eminim şüphe yok ama insan ister istemez tuhaf oluyor. Çıkmaz durağını da geçtik tam yeniyolda diyecem hanımefendi benden önce deyivermesin mi? Kafamda deli sorular, kafamda bir tuhaflık( orhan pamuk beni andı)... İnsem bir türlü inmesem bi türlü. İnersem hanımefendi iyice tedirgin olabilir ben kendimi çok suçlu hissederim diyorum kendi kendime.. bi yandan da hemen ineyim Bim' in ordan hızlıca gideyim diyorum. Bütün bunları düşünürken YENİYOL durağını geçtik ışıkların ilerisindeki ADAFI durağında indim. Hala korkuyorum bu tarafa geliyorsa diye. Her ihtimale karşı kendimi güvene almak için çiğköftecinin oraya yürüdüm ordan yukarı çıkıp sola dönüp cemevinin ordan güzel evime vardım. Yattım, uyudum rahatladım. Bu da böyle bi anımdır.